Pierwsze sposoby korzystania z kukurydzy opisał Krzysztof Kolumb, on też jest odpowiedzialny za jej nazwę "mais". Do Europy dotarła najprawdopodobniej pod koniec XV wieku. Kukurydza jeszcze przed odkryciem Ameryki była powszechnie uprawiana na terenie obu Ameryk. Badania dowiodły, że uprawy kukurydzy na płaskowyżu meksykańskim istniały już 5000 lat p.n.e.[3]
Roślina uprawna – cechuje ją duża wydajność i wartość pokarmowa. W krajach słabo rozwiniętych jest podstawą wyżywienia, w krajach wysoko rozwiniętych – stosowana jest głównie jako pasza dla zwierząt gospodarskich.
Idealne warunki dla rozwoju rośliny zapewnia klimat podzwrotnikowy, dobrze adaptuje się również w klimacie umiarkowanym.
Termin siewu kukurydzy w warunkach klimatycznych Polski przypada na okres od 20 kwietnia do 5 maja. Kukurydza może być uprawiana po sobie, źle reaguje na stanowiska zbierane wcześniej ciężkim sprzętem mechanicznym, ponieważ ziemia jest zbita np. po burakach cukrowych. Zabiegi gleby na wiosnę należy ograniczyć do minimum (jeden przejazd agregatem uprawnym, głębokość 5-7 cm ), orka zimowa około 30 cm[9].
Odmiany kukurydzy różnią się wczesnością dojrzewania. Przyjęto system cyfrowych oznaczeń grup wczesności zwanych liczbami FAO[10]:
pl.wikipedia.org/wiki/Kukurydza